ថ្ងៃទី 10 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ2012, ម៉ោង 05:24 AM អាន ប៊ុនរ័ត្ននៈ
ទោះបីជាពិធីកាន់ព្រះរាជមរណទុក្ខចំពោះព្រះបរមសព ព្រះករុណា ព្រះមហាវីរក្សត្រ ត្រូវកំណត់ត្រឹមថ្ងៃទី២៣ តុលា ២០១២ ក៏ប្រជារាស្ត្រមកពីបណ្តាខេត្តនានា ទូទាំងប្រទេស រួមទាំងព្រះសង្ឃផង បាននិមន្ត និងអញ្ជើញមកកាន់ព្រះរាជមរណទុក្ខ ដោយអង្គុយហាលថ្ងៃ ហាលភ្លៀងមុខព្រះបរមរាជវាំង ជាបន្តបន្ទាប់ ដោយអាឡោះអាល័យមិនចង់វិលទៅស្រុកវិញ...។
បើគិតចាប់តាំងពីថ្ងៃ ដែលព្រះមហាវីរក្សត្រ យាងចូលទិវង្គត រហូតមកទល់ពេលនេះ សួនឧទ្យាននា មុខព្រះបរមរាជវាំង ចតុម្មុខភ្នំពេញ ពេញព្រៀបដោយ មនុស្សមកពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន។ គ្រាន់តែបានដឹងថា ព្រះ- អង្គសោយទិវង្គត នាថ្ងៃទី១៥ តុលា ២០១២ ស្រប នឹងថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ប្រពៃណីជាតិនោះ ក៏មានប្រជារាស្ត្រនាំគ្នាមកអុជធូបមុខព្រះបរមរាជវាំង ខ្លះៗទៅ ហើយ លុះដល់ថ្ងៃទី១៧ តុលា ដែលជាថ្ងៃដង្ហែព្រះបរមសព ពីប្រទេសចិន មកតម្កល់ទុកនៅក្នុងព្រះរមរាជវាំង ចំនួនប្រជាពលរដ្ឋបានកើនប្រមាណ ១លាននាក់ បានមកចាំថ្វាយបង្គំព្រះបរមសព នៅ តាមសងខាងដងវិថី ជាមួយនឹងសំណោកអាឡោះអាល័យ ក្តុកក្តួលរំជួលចិត្តគ្រប់គ្នា។
រាជរដ្ឋាភិបាល បានកំណត់ថ្ងៃកាន់ព្រះរាជមរណទុក្ខ ចំពោះព្រះបរមសព ដោយគិតចាប់តាំងពីថ្ងៃទី១៧ ដល់ថ្ងៃទី២៣ តុលា ២០១២ ដោយបើកឱកាសឱ្យ ប្រជារាស្ត្រគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន ជារួមមាន ព្រះសង្ឃ តាជី យាយជី ឧបាសក ឧបាសិកា មន្ត្រីរាជការ និយោជក និយោជិត កម្មករ កសិករ សិស្ស និស្សិត និមន្ត និង អញ្ជើញមកអុជធូបថ្វាយបង្គំព្រះវិញ្ញាណក្ខន្ធ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលបញ្ចប់ ក៏នៅតែមានប្រជារាស្ត្រមកពីបណ្តាខេត្តនានា ទូទាំងប្រទេស បានមកជាបន្តបន្ទាប់ ដើម្បីធ្វើពិធីបង្សុកូល និងអង្គុយហាលថ្ងៃ ហាលភ្លៀង ធ្វើសមាធិកាន់ព្រះរាជមរណទុក្ខ ដែលស្តែងឱ្យឃើញថា ព្រះមហាវីរក្សត្រ នរោត្តម សីហនុ ពិតជាមានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំងណាស់ ព្រោះមិនថាតែប្រជារាស្ត្រ ជាកូនចៅនោះទេ ដែលស្រលាញ់ព្រះអង្គ សូម្បីតែជនបរទេស និងបណ្តាប្រទេសជាមិត្ត ក៏បានមកចូលរួមក្រាបបង្គំគាល់ព្រះបរមសព និងផ្ញើសាររំលែក ព្រះរាជមរណទុក្ខជាបន្តបន្ទាប់។
លោកហ៊ន វ៉ន អាយុ៤២ឆ្នាំ, អ្នកស្រីប៊ុន ធិន អាយុ៤៨ឆ្នាំ, អ្នកស្រីបាន លី អាយុ៤៧ឆ្នាំ, អ្នកស្រី កង ដើង អាយុ៤៦ឆ្នាំ, អ្នកស្រីជក់ យ៉េង អាយុ៥២ ឆ្នាំ និងលោកយាយហ៊ន ឡី អាយុ៦៥ឆ្នាំ មកពី ភូមិ-ឃុំ ផ្សេងគ្នាក្នុងស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ បាន ឱ្យដឹងស្របគ្នាថា ពួកគាត់បានចេញដំណើរតាមរថយន្ត ឈ្នួល ពីស្រុកកំណើត មកអុជធូបថ្វាយបង្គំព្រះបរមសព ព្រោះនឹកឃើញមិនភ្លេចដល់ព្រះមហាករុណា ទិគុណរបស់ព្រះអង្គ កាលពីអតីតកាល។ នាសម័យ សង្គមរាស្ត្រនិយម ព្រះអង្គបានជួយកសាងសាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ ទំនប់ទឹក អណ្តូងទឹក៘ ព្រមទាំងជួយឧបត្ថម្ភដល់ជនក្រីក្រកំព្រាអនាថា ឱ្យមានការរស់- នៅថ្លៃថ្នូរ។ ថ្ងៃដង្ហែព្រះបរមសព មកនោះ ពួកគាត់ មិនបានមកចូលរួមទេ ព្រោះស្រុកនៅឆ្ងាយ លុះដល់ថ្ងៃ កាន់ព្រះរាជមរណទុក្ខ ១សប្តាហ៍នោះ ក៏មិនបានមក តែបានមើលទូរទស្សន៍ សម្រក់ទឹកភ្នែកសោកស្តាយ ព្រះអង្គគ្រប់គ្នា។
ពួកគាត់បន្តថា ការដែលមិនបានមកក្រាបបង្គំ គាល់ព្រះបរមសពបែបនេះ ធ្វើឱ្យពួកគាត់អន្ទះសាខ្លាំងណាស់ លុះដល់ថ្ងៃបញ្ចប់ពិធីកាន់ទុក្ខ ក៏បបួលគ្នា ជួលឡាន ជិះជាក្រុមមករាជធានីភ្នំពេញ ដោយខ្លះសុំវត្តលោកស្នាក់អាស្រ័យ ខ្លះទៀតក៏សម្រាកនៅផ្ទះ បងប្អូន ខ្លះទៀតក៏សម្រាកក្រោមដើមឈើក្បែរ កំពែងវាំងតែម្តង។
ពួកគាត់បញ្ជាក់ថា ពេលមិនបាន មក ដូចជាមានវត្ថុអ្វីមកចាក់ដោតពេញខ្លួន ពិបាកទ្រាំណាស់ លុះបានមកអុជធូបថ្វាយផ្កា ចំពោះព្រះបរមឆាយាលក្ខណ៍ ការចាក់ដោតទាំងនោះ ក៏បាត់ទៅ។ ពួកគាត់ចង់ចូលទៅថ្វាយបង្គំផ្ទាល់ដល់ព្រះបរមសព ដែលតម្កល់ក្នុងប្រាសាទតែម្តង ប៉ុន្តែ បើមិនបានចូល ក៏ត្រឹមថ្វាយបង្គំពីចម្ងាយ នាមុខព្រះបរមរាជវាំង ក៏ពួកគាត់អស់ចិត្តដែរ។ កន្លងមក ពួកគាត់មិនបាន ដឹងច្បាស់ពីព្រះរាជបូជនីយកិច្ច របស់ព្រះអង្គ កាលទាមទារឯករាជ្យពីបារាំង ក៏ដូចជាព្រះរាជបេសកកម្ម ផ្សេងៗក្នុងការកសាង និងការពារមាតុភូមិនោះឡើយ ប៉ុន្តែ នៅពេលមានការចាក់ផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ និង បញ្ចាំងស្លាយ (Slide) នៅមុខព្រះបរមរាជវាំង ធ្វើឱ្យ ពួកគាត់បានឃើញយ៉ាងច្បាស់។ គួបផ្សំនឹងការបាន ដឹងពីមុនមកខ្លះផងនោះ ទើបពួកគាត់យល់ថា ព្រះករុណា ព្រះមហាវីរក្សត្រ នរោត្តម សីហនុ ពិតជាមាន ព្រះកិត្តិនាម ប្រហែលព្រះបាទជយវរ្ម័នទី៧ នាសម័យ- អង្គរដ៏រុងរឿង។ ពួកគាត់មិនចង់វិលទៅស្រុកវិញ ភ្លាមៗទេ ព្រោះអាឡោះអាល័យមិនចង់ឃ្លាតពីព្រះ បរមសព និងតាំងចិត្តថា ដល់ថ្ងៃថ្វាយព្រះភ្លើង នឹងវិលមកឱ្យបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកម្តងទៀត។
លោកយាយលឹម រ៉ាន់ អាយុ៥៩ឆ្នាំ និងលោកយាយសន លី អាយុ៧០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តរតនគិរី បាន ឱ្យដឹងស្របគ្នាថា ពួកគាត់មកដល់រាជធានីភ្នំពេញ តាំងពីថ្ងៃទី២៩ តុលា ម៉្លេះ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនទាន់វិលទៅស្រុកវិញទេ ព្រោះមិនទាន់ដាច់អាល័យពីព្រះវរ-រាជបិតា។ ព្រះអង្គមានព្រះគុណធ្ងន់ណាស់ចំពោះ ពួកគាត់ ក៏ដូចជាបណ្តារាស្ត្រគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានដែលរស់ នៅខេត្តរតនគិរី ដោយបានដឹកនាំប្រទេសជាតិឱ្យ មានការរីកចម្រើន ហើយបើកុំតែពួកចិត្តមារធ្វើបាបព្រះអង្គ កុំអីស្រុកទេសយើង មិនដឹងជាសម្បូរ សប្បាយយ៉ាងណាទេ។
គួរបញ្ជាក់ថា ប្រជាពលរដ្ឋមកពីបណ្តាខេត្ត នានា បានចំណាយប្រាក់ខ្លួនឯងធ្វើសោហ៊ុយ ខ្លះអត់ លុយក៏ខ្ចីគេដែរ លៃយ៉ាងណាឱ្យតែបានមកដល់មុខ ព្រះបរមរាជវាំង។ ពួកគាត់នាំគ្នាអង្គុយហាលថ្ងៃ ហាលភ្លៀង ធ្វើសមាធិ សូត្រធម៌ឧទ្ទិសបួងសួងសុំឱ្យ ព្រះវិញ្ញាណក្ខន្ធព្រះអង្គបានស្គាល់ព្រះបរមសុគតិភព ខ្លះទៀតក៏បួងសួងសុំឱ្យព្រះវិញ្ញាណក្ខន្ធ ព្រះអង្គបានមកចាប់បដិសន្ធិក្នុងព្រះរាជវង្សខ្មែរ ដើម្បីបន្តឡើង សោយសិរីរាជ្យសម្បត្តិ ពង្រឹងរបបរាជានិយមឱ្យ នៅគង់វង្សជានិរន្តរ៍៕
